دو و میدانی
بالاترین نهاد ورزشی	IAAF
مشخصات
تماس	ندارد
تفکیک جنسیت	تکی
محل برگزاری	فضای باز داخل سالن
المپیک	از نخستین دوره بازی‌ها در سال ۱۸۹۶ تا به امروز
پارالمپیک	از نخستین دوره بازی‌ها در سال
ن ب و

دو و میدانی به مجموعه‌ای از ورزش‌ها شامل دوها، پرش‌ها، پرتاب‌ها، پیاده‌روی و رشته‌های ترکیبی گفته می‌شود. برگزاری مسابقات دو و میدانی در مقایسه با دیگر ورزش‌ها ساده‌تر است و نیازی به تجهیزات گرانقیمت ندارد. بیشتر رشته‌‌های دو و میدانی به طور کلی انفرادی هستند. به جز دوهای امدادی و برخی از مسابقات مثل دوهای صحرانوردی که در آنها امتیاز اعضای یک تیم با هم جمع می‌شود.

سابقهٔ این ورزش به المپیک باستانی یونانیان می‌رسد که از ۷۷۶ ق.م برگزار می‌شود. این رشته استخوان‌بندی المپیک مدرن را از اولین دوره آن تشکیل داده‌است. امروزه (IAAF) برگزاری مسابقات دوومیدانی در سطح بین‌المللی را بر عهده دارد و پس از المپیک، معتبرترین رویدادهای این رشته قهرمانی دو و میدانی جهان و قهرمانی دوومیدانی داخل سالن جهان محسوب می‌شوند.

تاریخچه

 

تصویر یک مسابقهٔ دو روی یک سفال یونانی، حدود ۵۰۰ قبل از میلاد

 

رشته پرش با نیزه

مسابقات دو، پیاده‌روی، پرش و پرتاب از دوران پیشاتاریخ تاکنون انجام می‌شده‌است. سنگ‌نگاره‌هایی از مسابقات دو و پرش ارتفاع بر روی مقبره‌های مصری متعلق به ۲۲۵۰ سال پیش از میلاد وجود دارد. ایرلندی‌های باستان از حدود ۱۸۰۰ سال قبل از میلاد مسابقاتی را برگزار می‌کردند که پرتاب سنگ و دو نیز در بین آنها بود. وقتی یونانیان در ۷۷۶ ق.م برگزاری بازی‌های المپیک را آغاز کردند تنها رشته‌‌ای که در چندین دوره ابتدایی در آن برگزار شد مسابقه دو سرعت معروف به پرش طول، پرتاب دیسک، پرتاب نیزه و کشتی تشکیل می‌شد.

شعار دو و میدانی در المپیک به زبان یونانی «سیتیوس، آلتیوس، فورتیوس» به‌معنی «سریعتر، بالاتر و قوی‌تر» است.

محل برگزاری مسابقات

مسابقات دو بر روی پیست مخصوص بیضی‌شکل دو و مسابقات میدانی یعنی پرتاب‌ها و پرش‌ها بر روی زمین چمن ورزشگاه برگزار می‌شود. طول پیست در ورزشگاه‌های فضای باز ۴۰۰ متر و در سالن‌ها ۲۰۰ متر است. بر اساس استانداردهای فدراسیون جهانی برگزاری مسابقات دو نباید بیش از ۲۵ دور در فضای باز و ۱۵ دور در سالن طول بکشند به همین جهت حداکثر مسافت دو در استادیوم ۱۰ هزار متر و در سالن ۳ هزار متر است و مسافت‌های طولانی‌تر مانند ماراتن در جاده برگزار می‌شوند.

پرش‌های دوومیدانی شامل پرش طول، پرش ارتفاع، پرش سه گام و پرش با نیزه و رشته‌های پرتابی شامل پرتاب وزنه، چکش، دیسک و نیزه می شوند. رشته‌های ترکیبی دوومیدانی هم دهگانه، هفتگانه و پنجگانه هستند که در آن‌ها ورزشکاران چندین رشته مسابقه داده و با توجه به نتیجه ای که د هر رشته کسب می‌کنند امتیازی به دست آورده و در پایان کسی که امتیازات بیشتری داشته باشد برندهع مسابقه خواهد بود.

رشته‌ها

• رشته‌هایی که مورب نوشته شده فقط در قهرمانی جهان داخل سالن برگزاری می‌شوند

مسابقات جاده

دوهای جاده‌ای مسابقاتی هستند که در جاده‌های آزاد برگزار می‌شوند و گاه در پیست پایان می‌پذیرند. این مسابقات در مسافت‌های مختلف و معمولا در رشته‌های استقامتی (۵ کیلومتر به بالا) برگزار می‌شوند. دوهای جاده‌ای از محبوب‌ترین ورزش‌ها هستند که دوندگان بسیاری از جمله ورزشکاران حرفه‌ای، آماتور و همینطور ورزشکاران تفننی را به خود جذب می‌کنند. مسابقات دو جاده‌ای را برای هر مسافتی می‌توان برگزار کرد اما مسافت‌های معمول ۵ کیلومتر، ۱۰ کیلومتر، نیمه‌ماراتن (۲۱٫۰۹۷۵ کیلومتر) و ماراتن (۴۲٫۱۹۵ کیلومتر) هستند. ماراتن تنها مسابقه دو جاده است که در المپیک و قهرمانی جهان برگزار می‌گردد و با اتمام این رشته المپیک پایان می‌یابد. البته بخش پایانی ورزش سه‌گانه هم از دو ۱۰ کیلومتر جاده تشکیل می‌شود. پنج تورنمنت معتبر ماراتن دنیا هر ساله در شهرهای برلین، لندن، بوستون، نیویورک و شیکاگو برگزار می‌شوند.

دو صحرانوردی

دو صحرانوردی طبیعی‌ترین بخش دوومیدانی است که در فضای آزاد و بر روی عوارض طبیعی زمین بر‌گزار می‌شود. مسابقات دو صحرانوردی معمولاً در فصل پائیز و زمستان و در مسافت‌های ۴ تا ۱۲ کیلومتری بر‌گزار می‌شود و مسیر آن معمولاً شامل علفزار و زمین‌های خاکی با عبور از درختزارها و دشت‌های باز و تپه‌های با شیب ملایم می‌شود. مهمترین مسابقه این رشته ورزشی قهرمانی دو صحرانوردی جهان است که از سال ۱۹۷۳ هر سال توسط اتحادیه بین‌المللی فدراسیون‌های دو و میدانی بر‌گزار می‌شود.

مسابقات پیاده‌روی